Ze sloeg haar ogen neer en nam nog een slokje van haar thee. De pijn was voelbaar in de lucht. Een mooi gezin, veel warmte en liefde, kinderen grootgebracht in het geloof. En toch… Een van haar kinderen wilde de Heere niet meer dienen. Afgeweken. Gevangen in satans web.
Ik probeerde me voor te stellen hoe dat zal voelen. Langzaamaan te ontdekken dat een van je kinderen geen toegewijd hart heeft, en niet het verlangen deelt om Hem te volgen die de Weg, de Waarheid en het Leven is. Te ontdekken dat je kind op een dag afstand neemt van alles wat je hem of haar hebt proberen te leren en voor te leven.
Mijn gedachten gingen verder. Naar de Schepper van hemel en aarde, naar Hem die recht heeft op het leven van een ieder, maar meer nog, Hem die Zijn Zoon gaf voor de wereld. Hoe zou het voor Hem zijn, al die mensen te zien, die afwijken, de brede weg oprennen en denken daar hét geluk te vinden?
Het breekt Zijn hart.
Hij verlangt dat die mensen naar huis komen. Daar waar Hij ze in Zijn armen kan nemen om al hun zonden te vergeven en ze te ontvangen als Zijn kinderen.
Daarom… kom naar huis!
In Hem verbonden,
Jedidja zegt
Dank je wel. heel mooi geschreven. ( ik heb ook zo'n zoon)
Petra zegt
Ja, als ik daaraan denk, en naar onze eigen kinderen kijk, dan breekt m'n moederhart.
In allebei onze families hebben onze ouders dit meegemaakt.
Het doet zo'n pijn in vader- en moederharten, het is zo heel, heel erg!
Gister keken we een uitzending van nederland zingt op zondag.
Een bemoedigend getuigenis.
Iemand kwam tot geloof.. mede door het gebed van anderen.
Zoals de vier vrienden, die vol geloof hun zieke vriend bij Jezus neerlegden.
Dat vond ik zo bemoedigend, joh!