Gezinsmoment – Gebed {3} – Danken

Bij dit gezinsmoment waren we aangekomen bij onze wijsvinger. Met je wijsvinger kun je wijzen. Alles waar je naar kan wijzen, kan je voor danken {oké, natuurlijk kun je ook danken voor dingen waar je niet naar kunt wijzen, maar zover hebben onze kinderen gelukkig niet nagedacht :)}.

Als intro had ik een handpop opgezocht {een soort pluche vogel}. En ik speelde na dat hij jarig was geweest. Ik stelde de pop vragen en hij mocht antwoorden. Zo kregen we een gesprekje over zijn verjaardag. Ik dacht dat hij wel heel blij was, met zoveel visite en zoveel cadeau’s, maar eigenlijk was hij heel ondankbaar. De taart was niet lekker, de visite kwam te kort, de cadeau’s waren te klein, enz. De oudste lag slap van het lachen, dit soort humor is op zijn buik geschreven :). Hierna kregen de 2 meisjes allebei een glas water. We bespraken het gesprekje. Elke keer als de vogel iets dankbaars had gezegd mocht 1 van de meisjes een beetje siroop in haar glas gooien en elke keer als hij ondankbaar was geweest mocht 1 van hen een schepje zout in het glas gooien. Daarna proefden we de beide drankjes. Oef, wat was dat zoute water vies!!! En het glas met siroop was juist heerlijk! Ik legde uit dat het zo in ons hart is, als we dankbaar zijn, zijn we als dat zoete drinken, we maken anderen ook blij, maar als we ondankbaar zijn, lijkt ons hart op het zoute water, het is vies en bitter en niet tot zegen voor anderen.

In Hem verbonden,